در روز های پیش از حمله آمریکا به عراق، این کشور و بنگاه بین المللی انرزی هسته ای، بر سر اطلاعات مربوط به فعالیت های هسته ای صدام حسین شدیدا دچار اختلاف عقیده شده بودند. در حالیکه آمریکا سعی می کرد چنان وانمود کند که برنامه هسته ای صدام حسین در مرحله های نهای ست و بزودی منجر به تولید تسلیحات اتمی خواهد شد، سازمان بین المللی انرژی اتمی اصرار داشت که برای رسیدن به هرگونه نتیجه ای به وقت و بازرسی های بیشتر نیازمند است. متعاقب این اختلاف نظر ها، آمریکایی ها تلاش کردند تا با اعمال نفوذ، محمد البراده ای، دبیر کل سازمان را، از کار بر کنار کنند و شخص دیگری را به جای او به گمارند. این تلاش ها ناموفق ماند و چندی بعد البراده ای به جایزه صلح نوبل دست یافت که در حقیقت نوعی دهان کجی اروپا بود به سیاست های استیلا طلبانه آمریکا.
اکنون نیز آمریکا و بنگاه بین المللی انرژی هسته ای بر سر فعالیت های هسته ای ایران دچار اختلاف نظر هستند. آمریکایی ها سعی دارند به جامعه بین المللی بقبولانند که جمهوری اسلامی با دستیابی به سلاح اتمی فاصله چندانی ندارد، حال آنکه بر اساس بررسی های سازمان بین المللی انرژی هسته ای، اولا هیچ مدرک و دلیلی در دست نیست که فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی با هدف ساختن اسلحه اتمی صورت می گیرد، و ثانیا تا رسیدن به چنین مرحله ای، فاصله زیادی باقی ست. گور بابای جمهوری اسلامی، اما استفاده از نیروی اتم برای تولید انرژی حق مسلم مردم ایران است و منطق حکم می کند که آمریکا و سایر کشور های جهان، تحت نظارت سازمان بین المللی انرژی اتمی، این حق مسلم مردم ایران را به رسمیت بشناسند، و دست از زورگویی های ابلهانه شان بردارند. امروز که نفت داریم، نیروی برق در ایران جیره بندی می شود و کفاف نیاز های صنعت بیمار این کشور را نمی دهد، چند سال دیگر که نفتمان هم ته خواهد کشید، آمریکایی ها، آیا، چراغ خانه هامان را روشن نگاه خواهند داشت؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر