تحریم اقتصادی

عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد! تحریم اقتصادی از حمله نظامی خیلی بهتر است. درست است که بار نتایج منفی این مرحله اول تحریم اقتصادی را مردم بیچاره ایران بر دوش خواهند کشید، ولی باز جای شکرش باقی ست که مجبور نخواهند بود مثل خلق بی نوای عراق هدف عملیات نظامی آمریکا واقع شوند. برعکس تصور عمومی، نظر من این است که این تحریم محدود اقتصادی در حقیقت انعکاس شکست دیپلوماسی جنگ طلب آمریکا و پیروزی سیاست های جامعه بین الملل بوده است. درست است که لجبازی های ابلهانه امثال احمدی نژاد ممکن است در مرحله بعدی باز هم ایران را به آماج موشک ها و بمب های آمریکا و اسرائیل مبدل کند، اما به هر حال از این ستون به آن ستون فرج است. یکی نیست به این ابله بگوید که حالا فرض کنیم هرچه حضرتعالی راجع به کشتار یهودی ها و دسیسه های صهیونیست ها می گویید درست باشد، واقعیت فعلی جهان این است که اکنون اسرائیل در این منطقه از جهان وجودی قاطع و تعیین کننده دارد. طرح نابودی اسرائیل برای تهییج افکار یک مشت بسیجی و سپاهی بی شعور شاید موثر باشد، اما کسی که خود را رئیس جمهور یک مملکت می داند و ادعای سیاست پیشگی و مدیریت دارد، خیلی باید خر باشد که این حرف ها را در محافل بین المللی مطرح کند.

حق مسلم ایران ـ و نه جمهوری اسلامی ـ است که بتوانند به انرژی هسته ای برای تولید نیروی برق دست پیدا کند. متاسفانه سیاست های ستیز جویانه جمهوری اسلامی این حق مسلم مردم ایران را به مخاطره انداخته است. بر اساس برخی تحقیق ها، ذخیره های نفت و گاز ایران حداکثر پانزده سال دیگر بیشتر دوام نخواهد داشت. مردم ایران باید بتوانند به جانشینی مطمئن برای تولید انرژی دست بیابند. معهذا جمهوری اسلامی با سیاست های نا بخردانه اش، این حق مردم را نیز همچون سایر حقوق پایمال شده شان، نادیده خواهد گرفت.

آنچه که نیرو های مخالف جمهوری اسلامی از هم اکنون باید به روشنی بدانند این است که در آینده ای که سرانجام خواهد آمد، جمهوری اسلامی مضمحل خواهد شد، و مخالفان امروز سرانجام وارث خرابه ای خواهند شد که آبادانی آن بدون درآمد حاصل از فروش نفت میسر نخواهد بود. راضی و خوشحال نگاه داشتن مردم در شرایط اقتصادی نا مناسب امری نا ممکن است. دقیقا به همین دلیل است که حکومت هایی که با داعیه مردم سالاری قدرت را به دست می گیرند، در مقابل نارضایتی مردم از شرایط اقتصادی، به شیوه های استبدادی متوسل می شوند.