مهار گرانی

این روز ها مسئله گرانی آنقدر معضل بزرگی شده است که برخی از وزیران کابینه "آقای مهرورزی" تلویحا گفته اند که ممکن است، به دلیل ناتوانی دولت برای مهار گرانی، از کابینه استعفا بدهند. جریان آنقدر بالا گرفته است که "رهبر فرزانه" هم به دولت دستور داده است که گرانی را در صدر دستور کار خود قرار دهند.

نمی توانم باور کنم که تمایل خامنه ای یا دولت احمدی نژاد برای مهار گرانی ـ اگر اصلا تمایلی در میان باشد ـ واقعی باشد. هرچند که بالا رفتن قیمت ها، اکثریت مردم را تحت فشار قرار می دهد، اما برای سرمایه داری سنتی ایران که عموما طرفدار بخش محافظه کار حاکمیت است، صعود قیمت ها معادل سود های سرشار است، ولذا هرگونه تظاهر به مبارزه با گرانی از سوی دولت های جمهوری اسلامی ـ علی الخصوص دولت های محافظه کار ـ کاملا تصنعی و تبلیغی ست.

مبارزه با گرانی و تورم، تنها در کنار بالا بردن تولید و ایجاد کار ممکن می شود. تلاش برای ایجاد مشاغل و افزایش تولید، سیاست هایی بلند مدت هستند، و هرگز کسی نمی تواند انتظار داشته باشد که یک شبه موجب کاهش قیمت ها شوند. اتخاذ انواع سیاست های کنترل قیمت ها نیز، که پیوسته در جمهوری اسلامی متداول بوده است، اگر چه ممکن است با دخالت نیرو های انتظامی و ضابطین دولتی، به طور کوتاه مدت، موجب وقفه ای در بالا رفتن قیمت ها متناسب با عرضه و تقاضا شود، اما نمی تواند همیشگی باشد. کنترل مصنوعی قیمت ها، اگر در مدتی طولانی اعمال شود، بی تردید موجب تعطیل شدن تعداد بیشتری از کارگاه های تولیدی و مراکز توزیعی خواهد شد، که در نتیجه به صعود قیمت ها و تورم دامن خواهد زد.

بی تردید جمهوری اسلامی، تا زمانیکه موانع سر راه سرمایه گذاری خارجی را از میان بر نداشته باشد، در عرصه این اقتصادی که هر روز جهانی تر می شود، هرگز نخواهد توانست مبارزه ای اساسی را در برابر غول تورم و گرانی آغاز کند. متاسفانه اکثریتی که تحت تاثیر شعار های تو خالی احمدی نژاد، با خیال خام توانائی وی به خاتمه دادن فقر و تورم، به وی رای داده اند، از این اصل ساده مطلع نبودند، که اگر می دانستند، هرگز فریب مبهم گویی های امثال احمدی نژاد را نمی خوردند، همچنانکه توده هایی که به دنبال خاتمی راه افتادند، اگر ذره ای از قانون اساسی جمهوری اسلامی اطلاع داشتند، هرگز گول شعار های گنگ آزادیخواهی و جامعه مدنی او را نمی خوردند.