تجمع و تظاهرات خانم ها

تجمع و تظاهرات خانم ها در میدان بیست و پنج شهریور (هفت تیر) به شدت سرکوب شد. دوستی که خود در محل حضور داشت می گوید ماموران انتظامی مونث فاطمه زهرا گویان به زنان تظاهر کننده حمله می کردند و با پاشیدن اسپری قرمز بر روی ایشان آنها را از دیگران متمایز می کردند. بعد برادران حزب الله ـ لباس شخصی یا ملبس به اونیفورم نیرو های انتظامی ـ آنها را دستگیر و سوار مینی بوس می کردند. خدا به دادشان برسد! از چند روز پیشتر، برخی از فعالان جنبش زنان به دادگاه انقلاب احضار شده و به ایشان در مورد برگزاری تجمع اخطار شده بود. با این حال گروه زیادی از خانم ها اخطار ها را نادیده گرفته و برای تظاهرات به میدان بیست و پنج شهریور آمده بودند.

در فلورانس ایتالیا، اکبر گنجی پس از دریافت نشان افتخار شهر، در سخنانی اظهار داشت که " در ایران، آزادی بیان به رسمیت شناخته نمی شود." بی تردید این کشف جدید اکبر گنجی نیست، اما درود بر او که در میان تمام کسانی که در پرده ای از ابهام و ایهام، گاه حرف هایی می زنند که اگر لازم باشد می توانند به گونه ای دیگر تعبیرش کنند، شجاعت اظهار آزادانه چنین واقعیت هایی را در مورد جمهوری اسلامی دارد. معلوم است که در جمهوری اسلامی آزادی بیان به رسمیت شناخته نمی شود. اما خیلی شجاعت می خواهد که کسی که در جمهوری اسلامی زندگی می کند، این چنین بی مهابا ربان به بیان این واقعیت بگشاید. یاد سرکار خانم مهرانگیز کار و کنفرانس برلن افتادم. من که در زمان حضور در ایران، هرگز بیضه چنین بی پرده گویی هایی را نداشتم. درود بر اکبر گنجی!

جریان آذربایجان نمی دانم به کجا رسیده است. آیا هنوز، بعد از سرکوب و دستگیری های کسترده، کسی جرات می کنند برای تظاهرات پای به خیابان ها بگذارد؟ یکی از کسانی که در تبریز دستگیر شده است، خانم زهره وفایی، مدیره انتشارات زینب تبریز است. ایشان داستان ـ یاد ساق پیچوک ـ مرا خوانده و برای انتشارش اعلام آمادگی کرده بود. دریغ از اجازه انتشار!