تحلیل حسین درخشان را از بحران لبنان و میزان دخالت ایران در آن بخوانید. به نظرم تحلیل درستی آمد. الا اینکه اگر واقعا جمهوری اسلامی برگ برنده اش را در لبنان از دست داده باشد، برعکس ابراز تاسف درخشان، باید آنرا موجب سرور دانست. یکی از خصائل ایرانی دور از وطن بودن این است که گاه آدم جمهوری اسلامی را با "ایران" یکی می پندارد و فراموش می کند که منافع ایران با منافع جمهوری اسلامی در یک امتداد قرار ندارند، و در بسیاری از موارد دقیقا در جهات مخالف قرار می گیرند. داشتن پایگاه و تخته پرش در لبنان و عراق و افغانستان، ممکن است برای جمهوری اسلامی حیاتی باشد، اما برای مردم ایران معادل به هدر رفتن امکانات مالی مملکت و انزوا در صحنه سیاست بین المللی به شمار می آیند.
●
امروز برای ورزش آمریکا در صحنه رقابت های جهانی روز بزرگی بود. فلوید لندیس، دوچرخه سوار آمریکایی، برنده تور دو فرانس شد و تایگر وودز در مسابقات گلف اوپن انگلستان، در شهر لیورپول، به مقام نخست و یازدهمین پیروزی بزرگ خود در مسابقات گلف دست یافت. تایگر وودز، که حتما می دانید سیاه پوست است، چنان به بازی گلف، که باز حتما می دانید بطور سنتی ورزش سفیدپوستان ثروتمند است، احاطه دارد که آدم خیال می کند گلف ورزش ملی کشور های آفریقایی بوده است. تایگر وودز در گلف و خواهران ویلیامز در تنیس مثل خاری شده اند در چشم سفیدپوستان نژادپرستی همیشه فکر می کردند گلف و تنیس باید در انحصار سفیدپوستان باشد. دمشان گرم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر